สอนทำอาหารจากประสบการณ์ การเป็นกุ๊กในสนามบินมากว่า 10 ปี
เนื่องจากตัวดิฉันเองทำงาน ในด้านอาหารมานานหลาย 10 ปี ทั้งกุ๊กในสนามบิน,โรงแรมต่างๆ,ผับ,ร้านอาหารทั่วไป ฯลฯ(ส่วนว่าทำที่ไหนบอกในนี้คงไม่สะดวก อยากรู้อีเมล์มาถามเอาแล้วกัน) เป็นกุ๊กลงกระทะเองมาตลอด ทำให้ฉันรู้เทคนิคและเคล็ดลับในการทำอาหารมากมาย รู้ถึงรสนิยมรสชาติการทานอาหารของคนหลายเชื้อชาติ ฉันมั่นใจว่ารสชาติอาหารที่ฉันทำนั้นก็ไม่แพ้ใครเหมือนกันฟังจากลูกค้าที่มาทาน และเด็กในร้านที่ฉันต้องทำอาหารเลี้ยงพนักงานอยู่ทุกวัน ไม่ได้พูดชมตัวเองแต่อย่างใด เมื่อคุณทำอาหารไปนานๆทุกวันๆคุณจะรู้ว่าอะไรควรใส่เท่าไร เครื่องปรุงแต่ละชนิดให้รสชาติที่แตกต่างมากน้อยกันอย่างไร ทำให้รสชาติอาหารนั้นออกมาพอดี ตอนนี้ดิฉันอายุก็เข้าเลข 5 แล้ว จึงอยากหาอะไรทำ ที่เป็นงานที่ไม่ต้องเหนื่อยมากเหมือนกับการทำอาหาร คนที่เคยทำงานในด้านอาหารหรือในครัว จะรู้ดีเลยว่าเป็นงานที่เหนื่อยมากจริงๆ
จึงมองหาอย่างอื่นทำที่เบาลงมาหน่อย พอดีไปเปิดดูในเน็ต เห็นเค้ามีการขายสูตรอาหารกัน ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าสูตรอาหารบางอย่างที่ดิฉันทำขายทุกวัน พอมาลงขายในเน็ตจะมีมูลค่าของบางสูตร สูงเป็นหมื่นๆ เลยที่เดียว ก็อย่างว่าสูตรบางอย่างก็ทำให้เจ้าของสูตร รวยมาไม่รู้ต้องเท่าไร ยิ่งถ้าขายสูตรไปมั่วๆ มีคนมาเปิดกิจการแข่งใกล้ๆคงจะแย่ไปกันใหญ่ คิดๆดูแล้วจึงไม่แปลกที่เค้าขายกันในราคาที่สูงเหลือเกิน
ประกอบกับช่วงที่มีเหตุการณ์บ้านเมืองการชุมนุมปิดสนามบิน ทำให้ร้านที่ดิฉันทำอยู่ที่สนามบินสุวรรณภูมินั้นต้องปิดลง เพราะแบกภาระขาดทุนไม่ไหว ดิฉันจึงได้มีเวลาว่างและมีโอกาสได้ทำในสิ่งที่ดิฉันอยากทำมานาน นั้นก็คือการสอนทำอาหารนั้นเอง
จึงทำให้ดิฉันเกิดว่า อาหารที่ทำขายอยู่ทุกวัน ก็มีรสชาติไม่แพ้ใครเหมือนกัน และมีสูตรเด็ดหลายสูตรที่ทำให้เจ้าของร้านรับทรัพย์มาแล้วมากมาย บัดนี้จึงเห็นสมควรได้เวลาปล่อยความรู้สักที่ เมื่อก่อนเคยคิดเหมือนกันว่าอยากเก็บสูตรต่างๆนี้ไว้เป็นความลับ เพราะมันเป็นความภาคภูมิใจอย่างหนึ่งที่คิดมาได้และได้เรียนรู้มา เพราะบางสูตรนั้นเค้าไม่ยอมบอกกันง่ายๆถึงแม้คุณจะมีตังค์ก็เถอะ แต่พออายุเริ่มมากแล้ว จึงอยากถ่ายถอดวิชาความรู้ต่างๆให้สืบทอดต่อไป ให้ได้นำไปประกอบอาชีพทำมาหากินกัน จากประสบการณ์ที่เรียกว่าสำเร็จรูปพร้อมใช้ของดิฉัน เพราะสุดท้ายของชีวิตเราก็คงเอาอะไรไปไม่ได้เลยนอกจากบุญจากกรรมที่เราสร้างกันไว้ในชาตินี้….
